علت دردهای مزمن چیست؟

هرکسی ممکن است گاهی اوقات دردهای مختلف را تجربه کند. در حقیقت، بروز ناگهانی درد، نوعی واکنش سیستم عصبی است که می تواند شما را نسبت به آسیب های احتمالی آگاه کند.

زمانی که آسیب اتفاق می افتد، سیگنال های درد از ناحیه آسیب دیده عبور کرده و از طناب نخاعی به مغز می رسند.

معمولا هنگامی که عضو آسیب دیده بهبود می یابد، درد نیز خفیف تر می شود. با این حال، دردهای مزمن با دردهای عادی متفاوت اند. در درد مزمن، بدن شما حتی پس از بهبود آسیب نیز به فرستادن سیگنال های درد ادامه می دهد. این دردها ممکن است از چندین هفته تا چندین سال ادامه یابد.

دردهای مزمن، دامنه تحرک شما را محدود و انعطاف پذیری، طاقت و قدرتتان را کم می کنند. بنابراین انجام فعالیت ها و امور روزمره ممکن است با وجود این درها دشوار باشد.

درد مزمن، به عنوان دردی تعریف می شود که حداقل به مدت 21 هفته ادامه یابد. این دردها ممکن است خفیف یا شدید باشد و در نواحی تحت تاثیر احساس سوزش ایجاد کند. همچنین دردهای مزمن می تواند مداوم یا متناوب بوده و بدون علت آشکار رفت و برگشت کند.

دردهای مزمن تقریبا می تواند در هر قسمت از بدن شما بروز کند و کیفیت درد در قسمت های مختلف بدن با یکدیگر متفاوت است.

برخی از شایع ترین این دردها عبارتند از:

سردرد
دردهای بعد از جراحی
درد های بعد از وقوع ضربه
کمر درد
دردهای ناشی از سرطان
دردهای آرتریت
دردهای عصبی (دردهایی که در اثر آسیب عصبی رخ می دهند.)
دردهای روان تنی یا سایکوژنیک (دردهایی که علت آنها بیماری یا آسیب های جسمی و عصبی نیست.)

بر اساس آکادمی دارو آمریکا، بیش از 1.5 میلیارد نفر در سراسر جهان دچار دردهای مزمن هستند. این دردها، شایع ترین علت ناتوانی های طولانی مدت در ایالات متحده آمریکا هستند که حدود صد میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار می دهند.

چه چیز باعث بروز دردهای مزمن می شود؟

دردهای مزمن معمولا به دنبال یک آسیب اولیه مثل رگ به رگ شدن کمر یا کشیده شدن عضله ایجاد می شود. بر این باور هستیم که وقتی اعصاب یک ناحیه آسیب می بینند، درد مزمن ایجاد می شود. آسیب عصبی، شدت درد و دوام آن را بیشتر می کند. در این موارد، حتی درمان آسیب اولیه نیز ممکن است درد مزمن را بهبود نبخشد.

با این حال، در برخی موارد نیز افراد بدون این که آسیبی رخ داده باشد، دردهای مزمن را تجربه می کنند. علت دقیق بروز این دردها بدون وقوع آسیب، هنوز شناخته شده نیست. گاهی اوقات این درد ها در نتیجه ییک بیماری از جمله موارد زیر ایجاد می شود:

سندرم خستگی مزمن: مشخصه این بیماری، نوعی خستگی شدید و طولانی مدت است که معمولا با درد همراه می باشد.
اندومتریوز: این اختلال دردناک، زمانی ایجاد می شود که قشر رحم (اندومتر) خارج از رحم شروع به رشد می کند.
فیبرومیالژیا: دردهای گستره در استخوان ها و عضلات.
بیماری التهابی روده: گروهی از بیماری ها که باعث التهاب های مزمن و دردناک در سیستم گوارش می شوند.
سیستیت بینابینی (interstitial cystitis): نوعی اختلال مزمن که با فشار و درد مثانه مشخص می شود.
سندرم مفصل گیجگاهی فکی (TMJ): وضعیتی که باعث صدای کلیک مانند فک یا قفل شدن آرواره می شود.
بیماری ولوودینیا (vulvodynia): درد مزمن در ناحیه اطراف دهانه واژن که برای آن هیچ علتی شناخته نشده است.

چه کسانی بیشتر در معرض دردهای مزمن هستند؟

این دردها می تواند در هر سن و سالی بروز کند، اما شیوع آن در سالمندان بیشتر است. جدا از سن و سال، عوامل دیگری که احتمال بروز این دردها را بیشتر می کنند عبارتند از:

بروز صدمه و آسیب
عمل های جراحی
جنسیت مونث
چاقی یا داشتن اضافه وزن

درمان دردهای مزمن

هدف اصلی درمان، کاهش درد و بهبود حرکتی است. این درمان ها به شما کمک می کند که بتوانید فعالیت های روزمره خود را بدون ناراحتی انجام دهید.

شدت و مداومت دردهای مزمن در میان افراد مختلف متفاوت است. از این رو پزشکان جهت کنترل و مدیریت این دردها برای هر بیمار برنامه درمانی ویژه ای تجویز می کنند.

بنابراین، برنامه درمانی مدیریت وکنترل دردهای شما، بسته به علائم و علت زمینه ای این درها تعیین می شود. درمان های پزشکی، تغییرات سبک زندگی، معالجات خانگی و یا ترکیبی از همه این موارد می تواند برای درمان دردهای مزمن به کار گرفته شود.

درمان دارویی دردهای مزمن

چندین نوع دارو وجود دارند که می توانند دردهای مزمن را درمان کنند. برخی از این داروها عبارتند از:

داروهای مسکن بدون نسخه مثل استامینوفن و یا ضد التهاب های غیر استروئیدی مثل آسپرین یا ایبوپروفن.
مسکن های اوپیوئید (opioid) که شامل مورفین، کودئین و هیدروکدون هستند.
مسکن های ادجوانت (adjuvant analgesics) مثل داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج

چه عمل هایی برای دردهای مزمن صورت می گیرد؟

برخی عمل های جراحی نیز می تواند به بهبود دردهای مزمن کمک کند که برخی از آنها عبارتند از:

تحریک الکتریکی که با فرستادن شوک های خفیف الکتریکی به عضلات، درد را کاهش می دهد.
مسدود سازی عصب؛ نوعی تزریق است که مانع از فرستادن سیگنال های درد توسط اعصاب به مغز می شود.
طب سوزنی که به نقاط خاص بر روی پوست (بر روی مسیرهای خاصی از بدن) سوزن زده می شود تا از فشار درد بکاهند.
جراحی؛ که به کمک آن می توان آسیب هایی را که به درستی بهبود نیافته و باعث ایجاد درد شده اند، اصلاح کرد.

سبک زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر درمان هایی که ذکر شد، گزینه های دیگری نیز برای کمک به بهبود درد های مزمن وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:

فیزیوتراپی
ورزش تای چی یا حرکت درمانی (مدیتیشن پویا)
یوگا
هنر یا موسیقی درمانی
پت تراپی یا حیوان درمانی
روان درمانی
ماساژ
مدیتیشن و مراقبه

مقابله با دردهای مزمن

درمان بخصوصی برای دردهای مزمن وجود ندارد، اما این دردها را می توان به طور موثر کنترل و مدیریت کرد. برای این منظور، باید به برنامه درمانی خود پایبند باشید تا بتوانید علائم درد را از بین ببرید.

دردهای چشمی و فیزیکی، با دردهای روانی و احساسی در ارتباط هستند. بنابراین دردهای مزمن می توانند سطح فشار روانی شما را بالا ببرند. فراگیری مهارت های احساسی، به شما کمک می کند تا به خوبی بتوانید با استرس و فشار روانی ناشی از این دردها مقابله کنید. برخی از اقداماتی که می توانید برای کاهش این فشار و استرس انجام دهید، عبارتند از:

از بدن خود به خوبی مراقبت کنید: تغزیه مناسب و خواب کافی داشته باشید،
در فعالیت های اجتماعی شرکت کنید: با شرکت در فعالیت هایی که به آن علاقه دارید و انجام کارهایی که از آن لذت می برید، می توانید خلق و خوی خود را بهبود بخشیده و استرس هایتان را کاهش دهید. ممکن است دردهای مزمن انجام برخی کارها را برایتان دشوار سازد، اما محدود کردن خودتان و در انزوا قرار گرفتن نیز حساسیت تان را به درد بالا می برد.
از حمایت دیگران بهره مند شوید: دوستان، خانواده و گروه های حمایتی، می توانند در مواقع دشوار به کمک شما بیایند و اگر در انجام امور روزمره مشکل دارید، این افراد با حمایت عاطفی خود می توانند انرژی لازم را در اختیارتان قرار دهند.