اختلال اضطراب فراگیر

زمانی که با یک موقعیت استرس زا دست و پنجه نرم می کنید، خیلی طبیعی است که احساس تنش و نگرانی کنید. اما برخی افراد هر روز و حتی در مورد مسائل کوچک روزمره نیز دائما استرس و نگرانی دارند. اگر این وضعیت به مدت ۶ ماه یا بیشتر ادامه یابد، آن را به عنوان اختلال اضطراب فراگیر می شناسیم. اغلب افراد نمی دانند که دچار چنین اختلالی هستند. بنابراین به دنبال درمان آن، که می تواند زندگی بهتر و شادتری برایشان فراهم کند، نیستند.

اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

اصلی ترین نشانه این اختلال، احساس تنش و اضطراب اغراق شده و دائمی است. حتی ممکن است فرد نتواند علتی برای نگرانی خود بیابد. همچنین ممکن است در مورد موضوعات عادی روزمره مثل پرداخت صورتحساب ها، روابط میان فردی و یا سلامت خود بیش از حد نگران باشد. این شرایط می تواند باعث ایجاد اختلال در خواب و آشفتگی ذهنی شود و در نتیجه ی خواب بی کیفیت و یا خود احساس اضطراب، تحریک پذیری فرد نیز بالا می رود.  

علائم جسمی

معمولا به همراه نگرانی، مشکلات جسمی نیز ایجاد می شود. این مشکلات عبارتند از :
 

• فشار یا درد عضلانی
•  سردرد
• حالت تهوع یا اسهال
•  لرزش بدن و تکان های ناگهانی

زمانی که این حالت از بین نمی رود

مشکلات زندگی می تواند به طور عادی باعث نگرانی افراد شود. چیزی که اختلال اضطراب فراگیر را از نگرانی ها و استرس های معمولی متمایز می کند این است که این حالت اضطراب دائمی است و شما نمی توانید آن را به خواست خود متوقف کنید. ممکن است در این شرایط نتوانید آرام و ریلکس باشید، حتی زمانی که مشغول انجام کاری هستید که از آن لذت می برید. در موارد شدید و حاد، این وضعیت می تواند باعث ایجاد اشکال و اختلال در کار، روابط و فعالیت های روزمره فرد شود.

چه کسانی به این اختلال مبتلا می شوند؟

اختلال اضطراب می تواند در هر سنی رخ دهد و حتی کودکان نیز ممکن است  به آن مبتلا شوند. معمولا این حالت به طور تدریجی اتفاق می افتد و علائم آن از سنین کودکی تا میان سالی پدیدار می شود. معمولا زنان دو برابر بیش از مردان به این مشکل دچار اند.

علت بروز این اختلال چیست؟

ژن هایی که از والدین به ارث می رسند، ممکن است برخی افراد را بیشتر در معرض خطر اضطراب قرار دهند، اما کل ماجرا این نیست. پیشینه و تجربیات شما نیز نقش عمده در این زمینه دارند. همچنین به نظر می رسد که مواد شیمیایی مغز که انتقال دهنده های عصبی نام دارند و ساختاری به نام آمیگدال (amygdalae) که بخشی از دستگاه لیمبیک مغز است، در ایجاد این شرایط نقش دارند.  

تشخیص بیماری

هیچ نوع تست آزمایشگاهی برای تشخیص این وضعیت وجود ندارد. بنابراین پزشک بر اساس توصیف بیمار از علائم خود و همچنین پرسیدن برخی سوالات  می تواند به وجود این وضعیت پی ببرد. سوالات پزشک می تواند شامل این موارد باشد: نگران چه موضوعاتی هستید و شدت نگرانی تان چقدر است؟ نگرانی هایتان تا چه میزان در امور و فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند؟ و غیره. اگر بیمار حد اقل به مدت 6 ماه درگیر اضطراب و نگرانی فراوان بوده باشد، ممکن است دچار اختلال اضطراب فراگیر باشد.

روان درمانی تا چه حد در درمان این اختلال موثر است؟

روان درمانی و مشاوره می تواند در بهبود این شرایط بسیار موثر باشد. این نوع درمان را رفتار درمانی شناختی می نامند. مشاور و درمانگر به شما کمک می کند تا فعالیت ها و افکار منفی خود را شناسایی کنید. او ممکن است از شما بخواهد افکاری را که باعث ایجاد نگرانی تان می شوند روی یک کاغذ بنویسید. همچنین در جلسات مشاوره و روان درمانی، یاد می گیرید که چگونه ذهن خود را آرام سازید.

داروهای ضد اضطراب

مصرف دارو ممکن است بخشی از برنامه درمانی تان باشد. برخی از داروهای ضد افسردگی جدید، برای کاهش اضطراب  نیز مفید هستند. چهار هفته پس از شروع مصرف دارو، تاثیر آن را حس می کنید و احساس آرامش بیشتری خواهید داشت. در این موارد، پزشک ممکن است  یکی از انواع بنزودیازپین ها (benzodiazepine) را برای به طور موقت برایتان تجویز کند. برخی از داروهای بنزودیازپین ممکن است خطر وابستگی به دارو و اعتیاد را به همراه داشته باشند. گاهی اوقات، اگر علائم افسردگی یا حملات پانیک را نیز داشته باشید، داروهای ضد افسردگی نیز می تواند اختلال اضطراب فراگیر را درمان کند. در مورد مزایا و معایب هر کدام از این داروها می توانید با پزشک خود مشورت کنید.

مراقب خود باشید

چندین تغییر ساده می تواند کمک بسیاری به شما بکند. بهتر است از مصرف کافئین، مواد مخدر و حتی برخی از داروهای سرماخوردگی که علائم اضطراب را شدت می بخشند، خودداری کنید. سعی کنید خواب کافی و رژیم غذایی سالم داشته باشید. از تکنیک های آرام سازی ذهن مثل یوگا و مدیتیشن استفاده کنید. پژوهش ها نشان می دهد که ورزش های ملایم و فعالیت های فیزیکی مثل پیاده روی تند یا دویدن آهسته نیز می تواند آرامش بخش باشد.

مصرف داروهای گیاهی (با احتیاط)

اگر خیال دارید از مکمل ها و داروهای گیاهی استفاده کنید، حتما برای اطمینان از بی خطر بودن آن با پزشک خود مشورت کنید. مثلا ریشه گیاه کاوا که اثر ضد اضطراب و آرامبخشی دارد، می تواند به کبد آسیب وارد کند. گل راعی نیز ممکن است بر روی داروهای دیگر مثل ضد افسردگی ها و قرص های ضد بارداری اثر بگذارد.

زمانی که مشکل فراتر از اضطراب است

افرادی که دچار این اختلال هستند، ممکن است مشکلاتی مثل  افسردگی و اعتیاد به الکل یا مواد مخدر نیز داشته باشند. همچنین در میان افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر(GAD)، اختلالات اضطرابی دیگر نیز رایج است که می تواند شامل اختلال پانیک (هراس و وحشت)، اختلال استرس پس از حادثه، اختلال وسواس جبری (OCD) و فوبیای اجتماعی باشد.

اختلال پانیک

افراد مبتلا به اختلال پانیک، دچار حمله ناگهانی هراس و وحشت می شوند. علامت این حملات شامل تپش قلب، عرق کردن، سرگیجه، حالت تهوع یا درد در قفسه سینه است. در این حالت ممکن است فرد گمان کند که دچار حمله قلبی شده است و یا  دارد می میرد. با این حال، این نوع اختلال یکی از درمان پذیرترین انواع اختلالات اضطراب است.

اختلال استرس بعد از حادثه

برخی افراد بعد از تجربه یک اتفاق ناگوار، دچار اختلال استرس بعد از حادثه می شوند (PTSD). از دست دادن علاقه و تمایل برای انجام کارهایی که فرد قبلا از آنها لذت می برده، از علائم  این نوع اختلال است. در این حالت فرد دیگر پر مهر و عاطفه نیست و ممکن است گاهی بسیار تحریک پذیر و حتی خشمگین باشد. مصرف دارو همراه با جلسات مشاوره و روان درمانی، درمان این نوع اختلال است.

اختلال وسواس جبری (OCD)

افرادی که وسواس جبری یا OCD دارند، به سختی می توانند افکار خود را کنترل کنند. شخص دچار OCD حس می کند که برخی اعمال را باید دوباره و دوباره انجام دهد. رفتارهایی مثل شستن مکرر دست ها و یا چک کردن قفل در از این قبیل اند. همچنین لباس پوشیدن با ترتیب خاص یا شمردن بی دلیل اشیاء نیز می تواند از علائم OCD باشد. این اختلال را اغلب می توان به کمک دارو و روان درمانی برطرف کرد.

اختلال اضطراب اجتماعی

افرادی که دچار فوبیای اجتماعی (ترس از اجتماع) هستند، در موقعیت های معمول اجتماعی احساس خجالت و کم رویی و دستپاچگی دارند. نشانه های این نوع اختلال، حس ترس و اضطراب، عرق کردن، سرخ شدن، حالت تهوع و مشکل در صحبت کردن میان یک جمع، پیش از اجرای یک سخنرانی و یا هر رویداد اجتماعی دیگر است. در موارد شدید و حاد، چنین شرایطی ممکن است مانع از حضور فرد در مدرسه یا سرکار شود. اما این شرایط را می توان به کمک روانشناس و دارو برطرف کرد.

انواع دیگر فوبیا

فوبیا به معنی ترس شدید از چیزی است که به ما آسیبی نمی رساند. انواع فوبیاهایی که میان افراد شایع است عبارتند از: ترس از فضاهای بسته مثل آسانسور، ترس از بلندی و ارتفاع، ترس از سگ، ترس پرواز و حتی ترس از آب است. بسیاری از افراد دچار فوبیا به دنبال درمان آن نیستند، زیرا به راحتی می توانند از برخورد با مواردی که از آن ترس دارند، اجتناب کنند. با این حال فوبیا قابل درمان است.

از چه کسی باید کمک گرفت؟

ابتدا می توانید با پزشک خانوادگی تان مشورت کنید. اگر پزشک به اختلال اضطراب در شما مشکوک شود، می تواند برای حل این مشکل، شما را به یک متخصص روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد. در این زمینه بهتر است روان پزشکی را انتخاب کنید که راحت تر می توانید با او صحبت کنید.

مرجع:

https://www.medicinenet.com/generalized_anxiety_disorder_pictures_slideshow/article.htm