سیتاکسا قرص خوراکی 40 mg

سيتالوپرام در درمان اختلالات افسردگي به كار می ‌رود.

سیتالوپرام عمدتا برای درمان افسردگی تجویز می‌شود. دیگر موارد مصرف این دارو عبارتند از: اختلالات خوردن، الکلیسم، حملات پانیک، ملال پیش از قاعدگی و فوبیای اجتماعی.

مانند هر داروی دیگری سیتالوپرام می‌تواند برای برخی افراد عوارضی داشته باشد و برای برخی هیچ عارضه ای نداشته باشد. یکی از رایج‌ترین عوارض بالا رفتن تحمل بدن به دارو و در نتیجه وابستگی به آن است.

عوارض رایج سیتالوپرام در بیشتر از یک درصد مصرف کنندگان اتفاق می‌افتد. در صورت مشاهده این عوارض ادامه‌ی مصرف آن مانعی ندارد اما موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید:

1. حالت تهوع
2. تاری دید
3. خواب الودگی
4. عرق کردن
5. خمیازه
6. خستگی
7. از دست دادن اشتها
8. خشکی دهان

عوارض جدی

عوارض شدید و جدی سیتالوپرام در کمتر از یک درصد مصرف کنندگان اتفاق می‌افتد. برای جلوگیری از هر گونه عوارض و درمان قطعی  و بلند مدت افسردگی بدون نیاز به داروهای شیمیایی پیشنهاد می‌کنیم از مشاوره افسردگی استفاده کنید. در صورت مشاهده آن‌ها فورا به پزشک مراجعه کنید.

• درد یا فشار در قفسه سینه و یا تنفس‌های کوتاه
• سرگیجه شدید و یا غش کردن
• نعوظ دردناک که بیشتر از 4 ساعت طول بکشد
• خونریزی‌هایی که بند نمی آید؛ مثل بردن انگشت که در طی 10 دقیقه بند نمی‌آید
• افکار خود کشی
• سردردهای شدید، گرفتگی مداوم عضلات، ضعف و گیجی طولانی مدت
• استفراغ و تهوع، سرفه همراه با خون، مدفوع همراه با خون
• خونریزی از لثه بدون هیچ دلیلی
• تغییر در پریود مثل لکه بینی در بین دوره‌ها، خون ریزی شدید
• آلرژی و حساسیت به دارو

مصرف همزمان مهاركنندگان مونوآمين اكسيداز از جمله فورازوليدون، پروكاربازين و سلژيلين با سيتالوپرام می‌تواند عوارض خطرناك و مهلك در پي داشته باشد. بايد بين قطع مصرف يكي از دو دارو و شروع داروي ديگر حداقل 14روز فاصله باشد. مصرف سيتالوپرام با دارو ‌هاي سروتونرژيك می ‌تواند باعث بروز سندرم سروتونين و تشديد عوارض شود. سايمتيدين می ‌تواند متابوليسم سيتالوپرام را كاهش دهد. مصرف سيتالوپرام با كلوزاپين باعث افزایش سطح خوني كلوزاپين مي شود و ممکن است خطر بروز حملات تشنجي را افزايش دهد.

عملکرد ضد افسردگی: عملکرد ضد افسردگی دارو ناشی از مهار نورونی باز جذب سروتونین و افزایش فعالیت سروتونرژیک می‌باشد.

1. براي دستيابي به اثر ضدافسردگي دارو ممكن است تا 4 هفته زمان لازم باشد، بنا بر این بيمار نبايد داروي خود را قطع كند. در صورت برطرف شدن علائم بيماري نيز نبايد مصرف دارو را قطع نمود.
2. از قطع مصرف ناگهاني دارو بايد خودداري كرد.
3. به دليل احتمال بروز سرگيجه، اختلال در تصميم‎ گيري، تفكر و مهارت‎ هاي حركتي، تا مشخص شدن اثرات دارو هنگام رانندگي يا انجام كار ‌هايي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.
4. بيماراني كه احتمال اقدام به خودكشي در آن ها وجود دارد، نبايد مقادير زياد دارو را به طور يك جا در اختيار داشته باشند.