ایبوپروفن - عماد سوسپانسیون خوراکی 100 mg/5mL 120MILLILITER

ايبوپروفن در تسكين درد و التهاب روماتيسمي، انواع آرتريت (شامل آرتريت جوانان) و ديگر اختلالات عضلاني–اسكلتي، قاعدگي دردناك، درد‌هاي بعد از عمل جراحي، تب مصرف می‌ گردد.

در بيماران مبتلا به نارسایی كبد يا كليه، بيماري هاي گوارشي مانند زخم گوارشي، نارسايي قلبي، پرفشاری خون و اختلالات انعقادی با احتياط فراوان مصرف شود.

در مصرف همزمان با آنتی اسيدها احتمال كاهش جذب دارو وجود دارد. مصرف ايبوپروفن به -همراه مهاركننده ‎‌هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين (ACE)، سبب معكوس نمودن اثر ضدفشار خون آن ها گرديده و نيز خطر نارسايي كليه و افزايش پتاسيم خون احتمالاً افزايش مي ‎يابد. اثرات كاهنده فشار خون مدرها در صورت مصرف همزمان با اين دارو ممكن است كاهش يابد. اثر انسولين و دارو‌هاي پايين آورنده قندخون سولفونيل اوره، احتمالاً‌ به وسيله اين دارو افزايش مي‎ يابد. مصرف همزمان با سيكلوسپورين خطر سميت كليوي را افزايش مي‌ دهد. دفع ليتيم و احتمالاً متوتركسات توسط ايبوپروفن كاهش يافته و سميت آن ها افزايش مي‎ يابد. مهار تجمع پلاكت توسط اين دارو در زخم و خونريزي گوارشي در بيماران تحت درمان با دارو‌هاي ضدانعقاد يا ترومبوليتيك، ممكن است خطرناك باشد. مصرف همزمان اين دارو با آسپيرين توصيه نمی-‌شود. مصرف همزمان اسيد والپروئيك با اين دارو خطر بروز خونريزي را به دليل تداخل در عملكرد پلاكت ‎‌ها افزايش مي ‌دهد.

1- احتمال بروز تنبلي چشم (آمبليوپاتی) وجود دارد.2- در صورت مصرف اين دارو در درمان آرتريت، دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود. جهت دستيابي به پاسخ مطلوب، ممكن است حداقل 2 هفته زمان نياز باشد.3- در صورت مشاهده علائم شبه آنفولانزا (لرز، تب يا درد عضلاني) قبل يا همزمان با بثورات جلدي، بايد به پزشك مراجعه شود.4- هر گونه خونريزي غيرعادي مانند استفراغ خوني، خون در ادرار و خون در مدفوع باید گزارش شود.5- در تجویز داخل وریدی، رساندن مایعات لازم به فرد قبل از شروع درمان الزامی است.