کلرپرومازین 50 م گ /2م ل آمپول تزریقی عضلانی 25 mg/1mL 2MILLILITER

كلرپرومازين در درمان اختلالات سایکوتیک نظير اسكيزوفرني، جنون، مانيا، درمان هيجان شديد و اختلالات رواني-حركتي و نيز به عنوان ضدتهوع و استفراغ و درمان سكسكه شديد، علائم بیماری کزاز و پورفيري به كار می رود.

1- در صورت وجود اختلالات خوني، آسيب شديد مغزي،‌ تصلب عروق مغزي، كاهش ذخيره قلبي مانند بي كفايتي دريچه ميترال، بي كفايتي عروق مغزي، فئوكروموسيتوم، بي كفايتي كليه، سندرم ری یا نارسایی كبد با احتياط فراوان مصرف شود.2- بررسي حركت غيرطبيعي و مشاهده دقيق علائم اوليه اختلال حرکتی، در فواصل منظم در طول درمان، به ویژه در سالخوردگان و بيماراني كه مقادير زياد دارو مصرف نموده يا به مدت طولاني تحت درمان هستند، توصيه می شود.3- كلرپرومازين نبايد از راه زيرجلدي تزريق شود،‌ زيرا سبب نكروز شديد بافت می شود.4- در درمان كزاز، جراحي و سكسكه شديد، دارو فقط از راه تزريق وريدي مصرف می شود.

مصرف همزمان اين دارو با دارو‌هاي ضدآريتمي، خطر ايجاد آريتمي هاي بطني را افزايش مي-دهد. مصرف كلرپرومازين به همراه ضدافسردگي ها، سبب افزايش غلظت پلاسمايي و اثرات ضدموسكاريني آن ها خصوصاً انواع سه حلقه اي می گردد. كلرپرومازين با اثر دارو‌هاي ضدصرع (با كاهش آستانه تشنج) مقابله مي نمايد. مصرف فنوتيازين ها همراه ترفنادين خطر آريتمي بطني را افزايش مي دهد. پروپرانولول غلظت پلاسمايي كلرپرومازين را افزايش مي دهد. بروز سندرم انسفالوپاتيك در تعدادي از بيماران كه همزمان ليتيم و دارو‌هاي ضدسایکوز دريافت كرده اند، گزارش شده است. اثرات ضدپاركينسون لوودوپا در صورت مصرف همزمان با اين دارو ممكن است مهار شود. مصرف همزمان داروهاي كاهنده فشار خون با اين دارو ممكن است سبب كاهش شديد فشار خون شود. مصرف همزمان اين دارو با دارو‌هاي ضد تيروئيد، ممكن است خطر بروز آگرانولوسيتوز را افزايش دهد.

1- براي حصول اثرات درماني مطلوب، ممكن است چند هفته زمان مورد نیاز باشد.2- قبل از قطع مصرف دارو،‌ بايد به پزشك مراجعه شود. قطع تدريجي مصرف دارو ممكن است ضروري باشد.3- هنگام رانندگي يا كار با ماشين آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.4- هنگام برخاستن ناگهاني از حالت خوابيده يا نشسته بايد احتياط نمود.5- هنگام ورزش در هواي گرم يا هنگام حمام آب گرم به علت احتمال بروز شوك حرارتي بايد احتياط نمود.6- اين دارو ممكن است سبب بروز خشكي د‌هان شود. در صورت تداوم خشكي به مدت بيش از دو هفته، بايد به پزشك مراجعه نمود.