دکتر مهدیس حمزه

سلام، وقت بخیر، پدر یک پسر 8 ساله هستم، پدر خودم اسکیزوفرنی دارد، عموی همسرم هم اسکیزوفرنی دارد. پسرم از بچگی لکنت دارد که در حال گفتار درمانی هست، لکنتش بهتر شده اما چند ماه هست هیچ پیشرفتی نداشته، به یک سری مواد غذایی هم از سه سالگی حساسیت پیدا کرد و کهیر میزد که زیر نظر دکتر نئوتادین مصرف میکنه و جدیدا خارش گلو داره که با نئوتادین خوب نمیشه. حدودا یک سال یا کمی بیشتر میگفت اشکال دایره شکل رنگی میبینم، بعد از مدت کوتاهی دیگه از دیدن این دایره های رنگی خبری نبود، به تازگی بیان میکنه که با یکی که شکل سرش مثل مار هست و پاهاش مثل آدم، در مغزش صحبت میکنه. میگه اوایل زیاد با هم دعوا میکردیم اما الان صلح کردیم، اسم این موجود وجدان هست و بهش میگه چه کارهایی خوب و بد هست اما گاهی هم انگار بهش گفته فلان کار بد را انجام بده که پسرم مقاومت کرد میگه این موجود از خودش بزرگتر و قد بلند تر هست، پسرم در یادگیری درس متوسط هست، در سه سالگی پسرم، مشکلات من و همسرم زیاد بود و به طلاق رسیده بودیم که بلاخره این اتفاق نیفتاد اما پسرم اون مشکلات را یادش هست و بیان میکنه که اون روزها سخت بوده واسش. خودم در یک دوره، ترک اعتیاد و مشکلات روانیم رو تحت نظر دکتر با فلوکستین برطرف کردم، خانومم هم الان وسواس شستن دست داره. با این قصه ی طولانی، لطفا بفرمایید که آیا میشه تشخیص داد که پسرم اسکیزوفرنی دارد یا خیر؟ راهکار چیست؟

دخترم نوزده سالشه اصلا تمایلی به ازدواج نداره خیلی تنبله هیچ کاری از پختن و غیره نه بلده نه می خاد یاد بگیره خیلی می خابه خیلی سر گوشی می ره روانپزشک و مشاوره هم بردمش فایده نداشت جی کار کنم سپاس از شما ودعای خیر برای شما برای دخترم خیلی نگرانم

با سلام و احترام من سره دو راهی یکی از مهمترین تصمیمات زندگیم هستم.ممنون می شوم در انتخاب بهتر به من کمک کنید.من دو انتخاب دارم.1)یک خواستگار سنتی از من خواستگاری کرده که از نظر شرایط زندگی وسع نسبتا مساعدی دارد .از نظر مذهب هم نزدیک به ماست ولی خلال صحبت هاشون گفتن من اولین توقعی و مهمترین توقعی که از همسر خود دارم از چارشنبه که مییام خونه تا اخره شب جمعه کامل در اختیار من باشد(جنسی).که من حقیقتا از این طرز بیان بسیار منزجر شدم.شاید در شرایطش پیش مییومد مشکلی نداشتم ولی این طرز بیان و در این مرحله واقعا باعث تنفرم شد. 2)من دو سال و نیم هست که با کسی دوست هستم از نظر اخلاقی و فرکانسی خیلی به هم میخوردیم تا این که دو ماه قبل به ایشون گفتم که من می خوام برای زندگیم یک تصمیم جدی بگیرم و اگر تو قصده ازدواج داشته باشی به نظرم پارتنر خوبی هستیم .ایشون گفتند ولی شرایط ازدواج رو ندارند ولی تلاش میکنند که فراهم کنند ولی معلوم نیست کی.الان مجدد به من بازگشتند و در این مدت یک کار خوب پیدا کردند و رسمی اقدام به خواستگاری کردند.پدر یکم سره اینکه سربازی نرفتن نگرانند و این که هم سن هستیم .ولی چیزی که من راجع بهش نگرانم تفاوت مذهبیمونه.من در جمع های خوانوادگی پوشیده لباس میپوشم ولی خوانواده ایشون این شکلی نیستند و ایشون هم به من گفتند اگر پوششت نزدیک خونواده من نباشه اذیت می شی .از نظر شرایط زندگی هم خانوادشون حمایت میکنند برای رهن یک آپارتمان خودمو خودش هم پس اندازامون هست .ولی مسئله تفاوت مذهبی و نگرانی ایشون میدونم مسئله بزرگییه.هیچ رابطه ای در طی این مدت هم نداشتیم ایشون خودشون به عقایدم احترام گذاشتند سوال :کدام یکی از این دو مورد انتخاب عاقلانه هست و به ازدواج موفق ختم میشه؟