دکتر بهروز قلایی

سلام من تو بچگی سختی های زیادی کشیدم و اذیت شدم همش و یه سری مسایل که الانم درگیرشون هستم دلم میخاد 30 سالمه جدا بشم از خانواده و مستقل بشم چهار سال پیش شروع کردم کار کردن ولی خوب چیزی جمع نمیشه , چون اگه خانواده ام نباشن و رابطه ام باااشون کم باشه خود ب خود مسایل و یاداوری هام کم تر میشه ولی خب به خاطر شرایط اقتصادی مجبورم د رکنار خانواده باشم فعلا , وسواس عملی دارم مقدازش کمه خودم از لحاظ روحی رو خودم کار میکنم , مشکلات روده دارم دکتر گفت عصبیه مشکلات روده و غیره , هر کسی چیزی میگه خاستم روانکاو برم چند جلسه چند سال پیش رفتم نرفتم دیگ الان دکتر خودم میگردم نیس , یکی میگه روانشناس بالینی باید بری میپرسم میگم روانکاو قبلا بهم گفتن میگن ن تو شهر ما روانکاو نداریم در صورتی به نظرم باید داشته باشیم میشه کسی کمک کنه یه روانکاو خوب تو شهرمون خانم باشه بهم معرفی کنین , ممنون میشم خرم آباد لرستان

باسلام چندسال هست دچار حملات اضطراب هستم تنگی نفس شدید وبیحالی وبی حوصلگی ودرخودماندگی دارم احتمال میدم پانیک باشه ممنون میشم کمکم کنید زندگیم رامختل کرده

سلام وقتتون بخیر من تو این مدت کرونا واقعا بهم ریختم کارمو از دست دادم احساس میکنم زندگیمو دوست ندارم همسرمو دوست ندارم و دارم بالاجبار باهاش زندگی میکنم.همش نق میزنم و از همسرم محبت می خوام ولی اونم درگیر کارشه و محبت خاصی بهم نمیکنه حتی این اواخر بهم گفت دیگه تو رو نمی بینم برام مهم نیستی.وقتی نمی تونم حرفمو راحت بگم سعی میکنم با حرفای تند همسرمو تخریب کنم چون حس میکنم اون مقصره که این زندگی رو برا من ساخته اون همش به دنبال عقده های کودکیشه و فقط به فکر شغل و پول در آوردنه نه سفری نه تفریحی نه حتی بچه دلش می خواد میگه فقط ولم کن کار کنم و به آرزوهام برسم توام برو دنبال آرزوهای خودت.یه جور احساس می کنم که ولم کرده و بود و نبودم تو این زندگی هیچ فرقی به حالش نداره.همسرم پسر کوچیک خانوادس و همش میگه پدر و مادرمو ول نمیکنم هر جا میریم اونارم با خودش میاره اصلا حس میکنم استقلال تو زندگیم جایی نداره از یه طرفم طبقه ی پایین خونه مادر شوهرم زندگی می کنیم و از خانواده ی خودم دورم ما تو یه شهر کوچیک زندگی می کنیم و خانوادم تو یه شهر بزرگ.کارمم که از دست دادم حس میکنم زندگیم بی مفهوم شده.حس میکنم داره بهم ظلم میشه این حق من نبود چون تو همه حال سعی کردم به همسرم کمک کنم تو خونه خریدن ماشین خریدن ولی گاهی فک می کنم اون اصلا این چیزارو نمی بینه و نمک نشناسه.اونم همین حسو نسبت به من داره میگه تو می خوای نظر خودتو به همه غالب کنی و خوبیای منو نمی بینی. همسرم خیلی راحت بهم میگه تو بری هم برام اصلا مهم نیست فک میکنم جایی تو زندگیش ندارم و الکی خودمو دارم درگیرش میکنم. گفتم بچه دار شیم گفت من بچه دوست ندارم تو دوس داری باشه بچه دار میشیم!اصلا هیچ رغبتی تو نگاهش به زندگی نمی بینم من دختر شاد و سرزنده ای بودم ولی با زندگی متاهلی واقعا بهم ریختم.لطفا کمکم کنید. لطفا کمکم کنین واقعا گاهی به خودکشی فکر میکنم تا حداقل دل همسرمو بسوزونم تا آخر عمر عذاب وجدان بکشه!چون وقتی می بینه من گریه میکنم اصلا بهم توجه نمیکنه انگار یه چوب خشکه!حس میکنم حالم خیلی بده گاهی انقدر قلبم تند میتپه که می خواد از جاش دربیاد.

سلام سه ساله باپسری دوست بودم یک ماه توافقی ازهم جداشدیم.شباجلوچشممه روزابه یادش میفتم.چه کنم فراموشش کنم

من هنوز اجباری نرفتم چون مشکلات مالی و خانوادگی زیادی دارم و پرداخت نکردن حقوق سرباز هم قوز بالاقوزه از محیط های نظامی هم نفرت دارم بد ترین شرایط رو تحمل میکنم ولی این یه مورد رو نع به خاطرش دوبار کنکور دادم و فشار عصبی اش منو سیگاری کرده الان که دانشجو ام به هر راهی فکر میکنم از اینکه جوونیم داره به خاطر بی ارادگی یه عده برای به کار گرفتن شیوه به روز و شرعی تامین نیرو هدر میره ناراحتم بد تر از اون خیلی وقت ها فکر میکنم اگه نتونستم از کشور خارج بشم اگه سربازی اجباری اصلاح نشد و اونطوری میخواستم پیش نرفت خودکشی کنم چون به چیزی که میخواستم نرسیدم و جوونیم رو هم به پای اجباری از دست دادم زندگی بعد از اجباری برام معنی نداره. چی کار کنم چه راه حلی وجود داره کاش مسئولین یه کم به حرف ما جوونا گوش میکردن به خدا اگه اجباری برداشته بشه و شیوه دیگه جایگزین بشه همین امروز سیگار رو ترک میکنم همین امروز از تحصیل بی هدفم تو دانشگاه دولتی انصراف میدم همین امروز همون کاری رو که بهش علاقه دارم رو شروع میکنم از همین امروز به ازدواج فکر میکنم

باعرض سلام وادب وخسته نباشید ..مادرم از سال ۹۲ افسردگی دارن و تحت نظر دکترهای زیادی بودن و از انجای که داروهاشون رو مرتب استفاده نمی کردن و الان مدت اسال و نیمه کلا کنار گذاشتن داروها رو خیلی خیلی بدتر شدن مدام بغض و گریه دارن همش در گذشته سر میکنن و از همه چی شاکی هست و فکر میکنه فقط خودش درست میگه همش حس مرگ داره و هی میگه من اخر خطم روزی دو پاکت سیگار میکشه و کمردردهای شدید داره و هر لحظه یک تصمیم میگیره و پشیمون میشه با هیج کس دوست نداره رفت و امد کنه و دوست نداره کسی خونش بره مدام تو تاریکی میشینه و خیلی پرخاشگری میکنه و عصبیه از پدرم متنفره و همش باهاش درگیره و کلا چند شخصیتیه اشتها اصلا نداره تازگی ها میگه سم میخورم خودم رو میکشم فوق العاده لجبازه و دکتر نمیاد دارو نمیخوره من چیکار کنم لطفا راهنمایی کنید که چطوری میتونم بیارمشون خدمتتونن