آسپارتام

آسپارتام آسپارتام در سال 1965 توسط اشلاتر کشف شد. این محقق در حال بررسی داروهای زخم معده بود که به طور تصادفی مقداری آسپارتام روی دستش ریخت و پس از چشیدن طعم آن، متوجه شد شیرین است. این ماده به شکل بلورهای سفیدرنگ و بی بو بوده و از دو اسید آمینه آسپارتیک و فنیل آمین مشتق شده است. این ماده 200 بار شیرین تر از شکر است و در آدامس ، ژله، نوشابه و انواع دسرها مورد استفاده قرار میگیرد. آسپارتام در دماهای بالا به اسید آمینه های ساختاری اش تجزیه میشود و آسپارتیک، فنیل آلانین و متانول شکسته میشود. به همین علت در محصولاتی که نیاز به پخت و پز دارند مورد استفاده قرار نمیگیرند. این ماه در محیط های اسیدی مثل نوشابه های گازدار پایداری بالاتری دارد. آسپارتام بر خلاف ساخارین ته مزه تلخ ندارد اما طعمش مشابه با شکر هم نیست. برای شیرین کردن یک ماده غذایی مقدار کمی آسپارتام کافی است بنابراین کالری آن ماده غذایی به شدت کاهش میابد.کالری این ماده به ازای هر گرم، 4 است