تاری-دید

برخی از بیماری های اعصاب دارای علایم چشمی هستند که با تاری دید و کاهش قدرت بینایی، بروز می کنند. بیماری ام اس که یک بیماری سیستم عصبی است، بیشترین تاثیر را بر عصب بینایی چشم دارد و منجر به تاری دید می شود.تاری دید ناشی از بیماری های اعصاب به این صورت است که فرد نمی تواند به راحتی مطالعه کند، شفافیت دید کاسته می شود و به دنبال از بین رفتن قسمتی از میدان دید، قدرت بینایی فرد کاهش می یابد. در واقع تاری دید ناشی از ام اس، به این صورت است که فرد احساس می کند، اشیا را از پشت شیشه ی مات می بیند و این حالت، برای ۲۴ ساعت طول می کشد. تاری دید ناشی از آب مروارید: تار شدن یا محو شدن بینایی، حساس شدن به نور، کم رنگ شدن یا محو شدن رنگ‌ ها و تغییر مداوم شماره ی عینک یا لنز تماسی از علایم آب مروارید است. کدورت عدسی در ابتدا کوچک بوده و اثری روی بینایی ندارد و افراد متوجه تاری بینایی شان می‌ شوند مثل نگاه کردن از پشت یک قطعه شیشه ی کدر و یا این که فرد مبتلا به آب مروارید، نوری که از خورشید یا لامپ می ‌آید را به صورت درخشنده تر می بیند و رنگ ‌ها را به روشنایی سابق نمی ‌بیند. تاری دید ناشی از ضعف چشم: این افراد وقتی بیمار چشمشان تار می ‌بیند اگر چشمانشان را تنگ کنند نقطه ‌ای که تار می‌بینند شفاف تر میشود. این علامت مطرح کننده عیوب انکساری چشم میباش و با تجویز عینک یا اعمال جراحی مشکلشان حل می شود. تاری دید، ناشی از ناخنک ‌های بزرگ: در چشم ناخنک های بزرگ موجب تاری دید می ‌شود اما با جراحی می‌ توان این ناخنک ‌ها را برداشت. ناخنک یکی از بیماری ‌های چشم به شمار می‌ رود. اگر ناخنک کوچک باشد و موجب قرمزی و سوزش چشم ‌ها نشود و از طرفی ظاهر ناخوشایندی نداشته باشد، به درمان خاصی نیاز ندارد.