سرخک
سُرخَک نوعی عفونت سیستم تنفسی است که یک ویروس آر.ان. آ از خانواده پارامیکسوویریده آن را ایجاد می‌کند. علائم سرخک شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، و راش پوستی در نقاط مختلف بدن است.
سرخک از طریق تنفس منتقل می‌شود و به‌شدت واگیردار است. در واقع ۹۰٪ افراد فاقد ایمنی که با بیمار مبتلا به سرخک زندگی می‌کنند این بیماری را از او می‌گیرند. دورهٔ نهفتگی به‌طور میانگین ۱۴ روز است و چهار روز پس از بروز راش ها قابلیت سرایت دارد.
علائم :
بیمار مبتلا به سرخک تب‌دار بوده و بدحال به نظر می‌رسد. بیمار معمولاً دچار سرفه خشک بوده و ملتحمه چشم بیمار قرمز می‌باشد.
دانه‌های پوستی در سرخک در حدود روز چهارم پس از شروع تب نمایان می‌شوند دانه‌های پوستی و سرخی پوست (راش) از محل رویش موها در پیشانی شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش میابد. گاهی کف دستها و پاها هم دانه می‌زند این دانه‌ها چهار تا شش روز پس از پدیدار شدن شروع به همان ترتیبی که نمایان شده‌اند شروع به ار بین رفتن می‌کنند.
واکسیناسیون :
واکسیناسیون نقش مهمی در کاهش شدید موارد ابتلا به این بیماری داشته‌است. در کشورهای توسعه‌یافته معمولاً واکسن دو بار یکی در ۱۲–۱۵ ماهگی (کودکان زیر ۱۲ ماه معمولاً ایمنی بالایی نسبت به بیماری دارند) و یکی در ۴ یا ۵ سالگی زده می‌شود.
