آندوکاردیت
اِندوکاردیت (به انگلیسی: Endocarditis) یا التهاب درون‌شامه قلب به معنی استقرار و تکثیر عامل عفونی در سطح داخلی قلب (اِندوکارد ) و دریچه‌ها می‌باشد. اندوکاردیت باکتریایی بیماری خطرناک و گاه کشنده‌ای است .
علایم بیماری:
خستگی و ضعف، تب، لرز و تعریق زیاد خصوصاً در شب، کاهش وزن، وجود صدای غیرطبیعی در قلب، تنگی نفس، تند یا نامنظم شدن ضربان قلب است. بیمارانی که بیماری دریچه‌ای قلب یا دریچه مصنوعی یا بیماری مادرزادی قلب دارند در صورت وجود باکتری در خون (باکتریمی) در معرض ابتلا به اِندوکاردیت هستند. لذا باید آنتی بیوتیک پیشگیری‌کننده ( پروفیلاکتیک ) دریافت کنند، به خصوص هنگام بیماری و دندانپزشکی . به ندرت افراد با قلب طبیعی نیز دچار اِندوکاردیت می‌شوند . قارچها نیز می‌توانند عامل اِندوکاردیت باشند. درمان آندوکاردیت عفونی آنتی‌بیوتیک طولانی مدت و اغلب وریدی است.
علایم شایع
علایم زودهنگام:
خستگی و ضعف
تب، لرز و تعریق زیاد، خصوصاً در شب
کاهش وزن
دردهای مبهم
وجود صدای غیر طبیعی در قلب علایم دیر هنگام:
لرز شدید و تب بالا
تنگی نفس در هنگام فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تورم پاها و شکم
تند یا نامنظم شدن ضربان قلب
عوامل تشدید کننده بیماری:
تب رماتیسمی
بیماری مادرزادی قلب
پس از وارد آمدن آسیب به دریچه‌های قلب، خطر آندوکاردیت در اثر عوامل زیر بیشتر می‌شود:
حاملگی
تزریق مواد آلوده به داخل جریان خون، مثلاً همراه با تزریق وریدی مواد مخدر
سوء در مصرف الکل
استفاده از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی
وجود دریچه مصنوعی در قلب
