التهاب-تاندون-آشیل

تاندونیت آشیل یا تاندینوپاتی آشیل ، التهاب و آسیب تاندون آشیل است که خود را به صورت درد پشت پاشنه پا نشان می دهد. آسیب شناسی تاندینوپاتی آشیل: تاندونیت آشیل یا تاندینوپاتی آشیل آسیب رشته های کلاژن تشکیل دهنده تاندون می باشد . الیاف سازنده زردپی آشیل ، به علت فشار های وارده، به تدریج دچار تخریب ( دژنراسیون) می شوند . الیاف تخریب شده ، به صورت در هم ، بازسازی می شوند که با الیاف طبیعی تفاوت دارند و توانایی تحمل نیروهای وارده را ندارند و درد ایجاد می کنند. تاندینوپاتی آشیل، بر اساس محل درگیری ، به دو دسته تقسیم می شوند: ۱- تاندینوپاتی در محل چسبیدن تاندون به استخوان پاشه( achilles tendinopathy insertional) ۲- تاندینوپاتی دو تا شش سانتیمتر بالا تر از محل اتصال تاندون (pathybody achilles tendino-mid) علل و عوامل خطر ساز تاندونیت آشیل: ۱-عوامل بیرونی ، از قبیل افزایش ناگهانی شدت یا مدت ورزش ، سطوح نا مناسب محل دویدن ( ناهموار بودن، لغزنده بودن ویا بیش از حد سفت بودن) ،کفش نامناسب ، استفاده از داروهای خاصی مانند آنتی بیوتیکهای فلوروکینولون و ورزشهایی مانند دویدن و پریدن. ۲- عوامل درونی، از قبیل آسیب قبلی تاندون، افزایش سن،جنس مذکر،چاقی،سفتی و کوتاهی عضلات پشت ساق پا ، کف پای صاف یا قوس بیش از حد کف پا علائم و نشانه های تاندونیت آشیل یا تاندینوپاتی آشیل: تاندونیت آشیل یا تاندینوپاتی آشیل به صورت درد وحساسیت در محل ضایعه بروز می کند . که می تواند در محل اتصال تاندون به استخوان پاشنه باشد و یا در قسمت میانی تاندون. درد معولا با دویدن و از پله بالا رفتن تشدید می شود ولی گاهی با انجام ورزش و فعالیت درد کاهش می یابد. معمولا لمس محل ضایعه دردناک است. درمان تاندونیت آشیل: در مواردی که ضایعه تاندونیت آشیل حاد باشد می توان از ماشاژ یخ ، داروهای ضد التهاب مانند دیکلوفناک و استراحت نسبی بهره برد . در مواردی که از شروع درد، زمان زیادی گذشته باشد، علاوه بر اقدامات ذکر شده ، نیاز به انجام فیزیوتراپی و تمرینات کششی و تقویتی عضلات پشت ساق پا می باشد . گاهی نیاز به استفاده از کفش و ارتوز مناسب نیز می باشد. در صورتی که با اقدامات ذکر شده ضایعه تاندونیت آشیل بهبود نیابد می توان از شاک ویو تراپی به مدت سه تا پنج جلسه هفتگی ، کمک گرفت که در بسیاری از موارد منجر به بهبود یا کاهش قابل توجه درد می شود. لازم به ذکر است که تزریق کورتیکواستروئید در محل ضایعه پیشنهاد نمی شود چون خطر پارگی تاندون را در پی دارد. در صورت عدم پاسخ به درمانهای ذکر شده ، درمان جراحی انجام می شود.