کورنا
قَرنیه لایهٔ نازک و شفافی است که در بخش جلویی کرهٔ چشم قرار دارد و زلالیه، عنبیه و مردمک را می‌پوشاند. قطر قرنيه 12-11 ميلی‌متر و ضریب شکست آن ۱٫۳۷۷ است. درون قرنیه هیچ گونه رگی وجود ندارد.
قرنیه مانند شیشه پنجره داخل چشم را از محیط خارج جدا می‌کند و دو وظیفه مهم دارد: یکی آنکه پرتوهای نور را به داخل چشم هدایت کند و آن‌ها را روی پرده شبکیه متمرکز کند، دوم آنکه از ساختمان‌های داخل کره چشم محافظت نماید.
برای آنکه نور بتواند وارد چشم شده و به پرده شبکیه برسد ابتدا باید از قرنیه عبور کند؛ بنابراین شفاف بودن قرنیه اهمیت زیادی در بینایی دارد.
نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر به صورت امواج الکتریکی-عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد.
ساختار قرنیه:
قرنیه از ۳ لایهٔ سلولی و دو غشا تشکیل شده‌است. این لایه‌ها از سطح قرنیه به عمق آن به ترتیب عبارت اند از:
بافت پوششی (اپی‌تلیوم)
غشاء بومن
استرومای قرنیه
غشاء دسمه
بافت آندوتلیومبیماری‌های قرنیه عموماً موجب مشکلات دید می‌شود.
آستیگماتیسم
التهاب قرنیه (کراتیت)
قوز قرنیه
