ضد-ویروس

داروهای ضد ویروس یک کلاس از داروها هستند که به‌طور خاص برای درمان عفونت‌های ویروسی استفاده می‌شوند. مانند آنتی بیوتیک‌ها و آنتی بیوتیک‌های وسیع الطیف برای باکتری، ضد ویروس‌ترین برای عفونت‌های ویروسی خاص استفاده می‌شود، در حالی که ضد ویروس وسیع الطیف در برابر طیف گسترده‌ای از ویروس‌ها مؤثر است. بر خلاف بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها، داروهای ضد ویروسی هدف خود را نابود نمی‌کند. بلکه رشد آن‌ها را مهار کند. داروهای ضد ویروس عضوی از ضد میکروب‌ها هستند. ضد میکروب‌ها به شاخه‌های دیگری از جمله آنتی بیوتیک (یا ضد باکتری)، ضد قارچ و ضد انگل نیز تقسیم می‌شود.همچنین داروهای ضد ویروس بر اساس پادتن تک‌تیره نیز رده‌بندی می‌شوند. بیشتر داروهای ضد ویروس برای بدن انسان بی ضرر شناخته شده‌اند؛ بنابراین از آنان می‌توان در درمان استفاده کرد. داروهای ضد ویروس را باید از ویروسایدها که برای غیرفعال کردن یا از بین بردن ذرات ویروسی در داخل یا خارج بدن استفاده می‌شوند، تمایز داد. ضد ویروس‌های طبیعی توسط برخی گیاهان مانند اکالیپتوس‌ها ساخته می‌شوند. استفاده پزشکی: بسیاری از داروهای ضد ویروسی که حال حاضر در دسترس هستند برای کمک به مقابله با اچ آی وی، ویروس هرپس، هپاتیت B و ویروس هپاتیت C، آنفلوآنزای A و ویروس آنفلوآنزای B طراحی شده‌اند. محققان در حال کار برای گسترش طیف وسیعی از ضد ویروس‌ها به خانواده‌های دیگری از عوامل بیماری‌زا هستند. طراحی داروهای ضد ویروسی بی‌خطر و مؤثر دشوار است، چرا که ویروس‌ها با استفاده از سلول‌های میزبان تکثیر می‌شوند. این کار باعث دشوار شدن مسیر برای پیدا کردن هدف برای دارویی که بتواند در این ویروس بدون آسیب رساندن به سلول میزبان تداخل ایجاد کند، می‌شود. علاوه بر این، مشکل اصلی در تولید واکسن و داروهای ضد ویروسی به دلیل تنوع ویروس‌ها است.