هپاتیت-b

هپاتیت B یا هپاتیت ب, (به انگلیسی: Hepatitis B), نوعی بیماری عفونی ویروسی در انسان است که ویروس هپاتیت بی (HBV اچ‌بی‌وی), عامل آن است. بیشترین آسیب این بیماری متوجه کبد بیمار است. ویروس این بیماری می‌تواند سبب هر دو حالت حاد یا مزمن آن شود. ویروس هپاتیت ب یکی از جدی‌ترین انواع هپاتیت را سبب می‌شود. در بسیاری از بیماران در ابتدای آلودگی و عفونت اولیه اثری از نشانه‌های بیماری دیده نمی‌شود. در برخی شروع و توسعهٔ سریع بیماری با استفراغ، زردی پوست، خستگی، ادرار تیره و درد شکم همراه است.. این نشانه‌ها اغلب یکی دو هفته ادامه می‌یابند و به ندرت پیش می‌آید که این عفونت اولیه سبب مرگ بیمار شود. آغاز بروز علائم بیماری ممکن است ۳۰ تا ۱۸۰ روز به طول انجامد. در میان کسانی که در هنگام تولد خود این آلودگی را تجربه می‌کنند حدود ۹۰ درصد هپاتیت B آن‌ها مزمن است در حالی که کمتر از ۱۰ درصد از بیمارانی که پس از پنج سالگی آلوده شوند هپاتیت B آن‌ها مزمن خواهد بود. بیشتر کسانی که این بیماری را به صورت مزمن دارند هیچ نشانه‌ای از آن بیماری نشان نمی‌دهند؛ با این حال در نهایت این آلودگی می‌تواند به ابتلای به بیماری‌های سیروز و سرطان جگر (Hepatocellular carcinoma) کمک کند و آن را پیچیده‌تر سازد.در اثر این پیچیده‌گی آمار مرگ در پی آن بیماری‌ها ۱۵ تا ۲۵ درصد بیشتر از دیگران است.انتقال این ویروس با قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بیولوژیکی آلودهٔ بدن فرد آلوده صورت می‌گیرد. در مناطقی که این بیماری شایع و بوم‌زاد است، این انتقال در زمان تولد یا از راه تماس با خون افراد دیگر در دوران کودکی شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت B است. در مناطقی که این بیماری نادر است، متداول‌ترین شیوهٔ انتشار این عفونت از مسیر استفادهٔ کاربران تزریق درون‌وریدی مواد مخدر، و مقاربت جنسی است.