کاهش کلسترول
اولین قدم برای درمان افزایش کلسترول غذای سالم و ورزش است. بااین‌حال در برخی موارد تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی کافی نخواهد بود. در این شرایط پزشکان معتقدند برای کاهش کلسترول بد یا افزایش کلسترول خوب باید دارو مصرف شود. در اینجا برخی از داروها برای درمان کلسترول بالا را به شما معرفی می‌کنیم.
استاتین ها:
استاتین تولید کلسترول در کبد را کاهش داده و کلسترول اضافی را از رگ‌های خونی خارج می‌کند. اگرچه استاتین ها در کاهش میزان LDL موثرند، اما به‌ندرت میزان HDL را افزایش می‌دهند. نمونه‌هایی از استاتین ها عبارت‌اند از:
آتورواستاتین (لیپیتور)
فلوواستاتین (لسکول)
لوواستاتین (آلتوپرو و مواکور)
پیتاواستاتین (لیوالو)
پراواستاتین (پراواکول)
روزاواستاتین کلسیم (کرستور)
سیواستاتین (زوکور)استاتین ها ممکن است برای تأثیر بیشتر در داروهای دیگر کاهش کلسترول هم دیده شوند. این داروها عبارت‌اند از:
لوواستاتین و نیاسین (ادوایزر)
سیمواستاتین و ازتیمبی (ویتورین)
اتورواستاتین و املودیپین (کادوت)
رزین‌های اتصال‌دهنده صفراوی:
رزین می‌تواند کلسترول LDL را از بدن خارج کند. بدن شما با استفاده از کلسترول این اسید را تولید کنید تا غذایتان هضم شود. این داروها به اسیدهای معده متصل می‌شوند. درنتیجه اسیدها حین هضم جذب نمی‌شوند. درنتیجه بدن اسیدهای بیشتر تولید کرده و به کلسترول بیشتری نیاز دارد. هرچقدر اسید بیشتری تولید شود بدن از کلسترول بیشتری استفاده می‌کند. درنتیجه میزان کلسترول خون کمتر خواهد شد. نمونه‌های رزین‌های اسید معده عبارت‌اند از:
کلستیرامین (لوکولست، پریوالیت و کوستران)
کولزولام (ولکول)
کلزتیپول (کولستید)
مهارکننده‌های جذب کلسترول:
مهارکننده‌های جذب کلسترول با خودداری از جذب کلسترول توسط روده میزان کلسترول LDL را کاهش می‌دهد. این داروهای ممکن است بر افزایش کلسترول HDL هم تأثیر مثبت داشته باشند. اولین داروی این دسته ازتیمیب (زتیا) است که در سال ۲۰۰۲ تأیید شد. افرادی که به مشکلات کبدی دچار هستند نباید از این دارو استفاده کنند.
فیبرات ها:
فیبرات ها را می‌توان به‌تنهایی یا به همراه داروهای دیگر استفاده کرد. این داروها با کاهش‌تری گلیسیرید و افزایش کلسترول HDL به کاهش کلسترول کمک می‌کنند. نمونه‌های فیبرات ها عبارت‌اند از:
کلوفیبرات (استرومید اس)
جمفیبروزیل (لوپید)
فنوفیبرات (آنتارا، لوفیبرا و تریگلید)
اسیدچرب امگا ۳ (روغن ماهی):
نوعی از اسیدچرب امگا ۳ به نام لوازا می‌تواند برای درمان تری گلیسیرید بالا استفاده شود (بالای ۵۰۰ میلی‌لیتر). اسید چرب‌های امگا ۳ به میزان کم در مکمل‌ها هم وجود دارند.
نیاسین (نیکوتینیک اسید):
نیاسین تجویزی یا ویتامین ب ۳ با افزایش HDL و کاهش LDL و میزان تری گلیسیرید، به تعادل کلسترول کمک می‌کند. درصورتی‌که به همراه استاتین ها استفاده شود میزان HDL را ۳۰ درصد افزایش می‌دهد. اگرچه می‌توانید نیاسین را بدون نسخه پزشک نیز خریداری کنید اما نوع بدون نسخه آن برای درمان کلسترول بالا مؤثر نیست. به دلیل عوارض نیاسین آن را تنها برای افرادی تجویز می‌کنند که نمی‌توانند استاتین مصرف کنند. نمونه‌هایی از نیاسین های تجویزی عبارت‌اند از:
نیاکور
نیازپان
اسلو – نیاسین
افراد مبتلا به دیابت نباید نیاسین مصرف کنند زیرا قند خون را افزایش می‌دهد.
مهارکننده‌های آنزیم PCSK۹:
مهارکننده‌های آنزیم PCSK۹ آنتی‌بادی‌های مونوکول هستند که نوعی داروی بیولوژیک محسوب می‌شوند. این داروهای برای درمان کلسترول بالا استفاده می‌شوند، به این صورت که پروتئین خاصی به نام پرو پروتئین یا ککسین ۹ را هدف قرار داده و غیرفعال می‌کنند. این پروتئین خاص تعداد دریافت‌کننده‌های کبد که کلسترول LDL را از خون دفع می‌کنند، را کاهش می‌دهد. زمانی که این آنزیم توسط مهارکننده‌ها غیرفعال می‌شود، دریافت‌کننده‌های بیشتری قرار دارند که کلسترول LDL را از خون دفع می‌کنند. درنتیجه میزان کلسترول کاهش می‌یابد. در صورت بالا بودن شدید کلسترول، مانند هیپرکلسترومی، این دارو به داروهای دیگر افزوده می‌شود.
در سال ۲۰۱۵ اولین مهارکننده PCSK۹ به نام‌های پرالوئنت (الیروکوماب) و رپاتا (اوولوکوماب) معرفی شدند. این داروهای تزریقی برای افرادی استفاده می‌شود که نمی‌توانند از داروهای دیگر استفاده کنند. یافته‌های نشان می‌دهد که این مهارکننده‌ها میزان کلسترول را کاهش داده و به سلامت بدن کمک می‌کنند.
