لیتیرام قرص پیوسته رهش خوراکی 400 mg

اين دارو براي درمان حملات حاد مانيا و هيپومانيا در اختلالات قطبي و به عنوان درمان نگهدارنده جهت كاهش حالات مانيك در بيماران دچار مانيا و پيشگيري از افسردگي در اختلالات دوقطبي به كار می رود.

1- به دليل احتمال بروز تغييرات بافتي و عملكردي كليه متعاقب مصرف طولانی مدت ليتيم درمان با اين دارو بيش از 5-3 سال توصيه نمی‌ شود.2- افزايش غلظت پلاسمايي ليتيم بالاتر از حد درماني ممكن است كشنده باشد.3- در صورت بروز علائم مسموميت با ليتيم (لرزش،‌ عدم تعادل،‌ نيستاگموس،‌ نارسايي كليه وتشنج) بايد درمان را قطع و در صورت لزوم مسموميت زدايي انجام داد.4- وقتي كه غلظت پلاسمايي ليتيم به حد سمي مي رسد،‌معمولاً 1 يا 2 روز طول مي كشد تا علائم شديد مسموميت بروز كند.5- در صورت تخليه سديم بدن،‌ مسموميت با ليتيم تشديد می ‌شود. به همين دليل از مصرف دارو ‌هاي مدر به خصوص تيازيد‌ها همزمان با اين دارو بايد اجتناب شود.6- در صورت وجود بيماري قلبی-عروقی، اختلالات CNS، دهيدراتاسيون شديد، عفونت شديد،‌ بي‎كفايتي كليه و احتباس ادرار با احتياط فراوان مصرف شود.7- بررسي نوار قلبي حداقل يك بار قبل از شروع درمان و سپس در صورت نياز در طي درمان توصيه می‌ شود. همچنين تعيين غلظت سرمي ليتيم به طور منظم در طول درمان نيز توصيه می‌شود. تعيين عملكرد كليه و شمارش تام و افتراقي سلول هاي خون پيش از درمان و به طور منظم در طول درمان با اين دارو توصيه می‌ شود.

دارو هاي مهاركننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين (ACE)، دارو ‌هاي ضدالتهاب غيراستروئيدي، مدر‌ هاي مؤثر بر قوس هنله و تيازيد ‌ها با كاهش دفع ليتيم غلظت پلاسمايي آن را افزايش مي ‌دهند. سديم بي كربنات، استازولاميد و تئوفيلين دفع ليتيم را افزايش و موجب كاهش غلظت پلاسمايي آن مي شوند. گزارش شده كه مصرف همزمان ليتيم با مترونيدازول و اسپكتينومايسين موجب بروز مسموميت با ليتيم شده است. مصرف همزمان ليتيم با فني‎توئين، كاربامازپين، وراپاميل، ديلتيازم و متيل دوپا ممكن است موجب سميت عصبي شود. مصرف همزمان ليتيم با دارو ‌هاي ضدجنون به خصوص ‌هالوپريدول و نيز با متوكلوپراميد موجب افزايش خطر بروز عوارض خارج هرمي و احتمالاً سميت عصبي می‌ گردد. در صورت مصرف همزمان با ليتيم، اثر شل‎كننده‎ هاي عضلاني افزايش مي‎يابد. ليتيم با اثرات نئوستيگمين و پيريدوستيگمين تداخل می‌ کند.

1- مقدار مصرف ليتيم را بايد به گونه‌ اي تنظيم نمود كه غلظت پلاسمايي در محدوده mmol/liter4/1-4/0 قرار بگيرد.2- در مسموميت خفيف با ليتيم،‌ قطع دارو و تجويز مقادير زياد آب و نمك براي رفع مسموميت كفايت می‌کند.3- وقتي رژيم دارويي ليتيم تثبيت شد،‌ معمولاً هر 3 ماه یک بار غلظت پلاسمايي آن بايد اندازه‎گيري شود.4- در طول دوره درمان،‌ عملكرد تيروئيد بايد تحت نظر باشد.5- در طول دوره درمان، ‌بيمار بايد آب و سديم به اندازه كافي مصرف كند.6- در صورت بروز استفراغ، اسهال، عفونت و تعريق شديد ممكن است لازم باشد مصرف ليتيم را قطع نمود يا مقدار مصرف را كاهش داد.7- از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز شود.8- براي حصول پاسخ مطلوب، ممكن است 3-1 هفته وقت لازم باشد.9- به دليل احتمال بروز خواب ‎آلودگي و سرگيجه، هنگام رانندگي يا كار با ماشين ‎آلاتي كه نياز به هوشياري دارند، بايد احتياط نمود.10- هنگام ورزش و در هواي گرم بايد احتياط نمود. در صورت ابتلا به بيماري هايي كه سبب تب،‌ تعريق، تهوع و اسهال مي ‌شوند، بايد احتياط نمود.